De TPV is ontworpen om vier personen en bagage te vervoeren als een paraplu op vier wielen. Het eenvoudige voertuig dat niet meer dan drie tot vier liter brandstof per 100 kilometer mag verbruiken en minimaal 50 km / u moet rijden, is bedoeld voor de plattelandsbevolking. Daarom zou de “TPV” zo goed moeten veren, zelfs op slechte wegen, dat er niets breekt in een mand met eieren. Boulanger zou het zelf hebben geprobeerd. Volgens de traditie was het uiterlijk niet zo belangrijk.
Moest vernietigd worden, werden ze in 1994 opnieuw gevonden op een zolder: de prototypes van de TPV.
In feite zijn de eerste prototypes die Citroën testte op een nieuwe testsite in La Ferté-Vidame ten westen van Parijs uiterst eenvoudig: een slinger om te starten, slechts één koplamp en de stoelen zijn gemaakt van stof op stalen buizen. De prototypes, waarvan er drie in 1994 opnieuw werden gevonden, hebben immers vier deuren, een dak en vier wielen. Eind augustus 1939 werd het goedgekeurd voor gebruik op de weg en er zullen 250 prototypes worden gebouwd in de fabriek in Levallois. Maar nogmaals, niets werkt: Frankrijk is sinds 3 september in oorlog met Duitsland. Boulanger heeft de prototypes gesloopt. Gelukkig zijn niet alle TPV's vernietigd, drie van hen hebben het overleefd totdat ze in de jaren negentig werden herontdekt op een zolder in La Ferté-Vidame. Tegenwoordig zijn de prototypes te zien in het Conservatorium van Aulnay-sous-Bois.
Wat is er bijzonder aan de 2CV?
Heel simpel: de eenvoud. De auto voelt aan als een bewegende tuinstoel. Bij vroege modellen zijn de stoelen gemaakt van stof die over buizen is gespannen. De deuren zijn dun en alle ruiten zijn vlak. Er hoeven geen ingewikkelde platen te worden vervaardigd. Uitzetramen besparen een elektrisch raammechanisme, draaihendels besparen een knop om de deuren te openen. In eerste instantie zou de 2CV zelfs met een slinger moeten worden gestart - geen groot probleem met een kleine tweecilinder. Pas op het laatste moment koos Citroën-baas Boulanger voor een elektrische starter. De prototypes moesten nog worden gepusht door de testrijders, wat behoorlijk bezweet was. Fritz B. Busch vat het karakter van de 2CV 1960 samen: "De 2CV is een kleine auto met het interieur van een taxi, het comfort van een zescilinder, de robuustheid van een tractor en het brandstofverbruik van een Isetta."
De luchtgekoelde tweecilinderboxer ontworpen door Walter Beccia had in het begin 9 pk en aan het einde bijna drie keer zoveel vermogen: met 29 pk ging de eend in 1990 met pensioen. Echt hectisch werd het daardoor nooit, de 2CV was altijd een symbool van traagheid en was onder de indruk van de bergen, ook al waren ze niet zo steil voor de golvende motorkap. Tot zover de legende, die ook het feit omvat dat "de eend er niet is als er een ongeluk gebeurt". Wat beter is gezien de nogal enge crashveiligheid. Trouwens, vanwege zijn hoge structurele leeftijd heeft de eend iets meer aandacht nodig dan moderne auto's. Zo moet de kingpin regelmatig worden gesmeerd en moet niet alleen de motor maar ook de versnellingsbakolie worden ververst.
Model ontwikkeling
1948 première op het autosalon van Parijs met 375 cc en 9 pk.
1951 De bestelwagen Fourgonette wordt toegevoegd.
1954 De 2CV wordt doorontwikkeld tot de AZ, de Fourgonette wordt doorontwikkeld tot de AZU met 425 ccm en 12 pk, de centrifugaalkoppeling wordt geïntroduceerd.
1957 Exportversie AZPL met derde zijruit, plaatstalen kofferdeksel, gordelbanden en opbergvakken in de portieren
1958 De Sahara-eend met twee motoren wordt gepresenteerd. De twee motoren van 12 pk drijven elk de voor- en achteras aan. De brandstoftank is onder de bestuurdersstoel gemonteerd.
1961 Het motorvermogen stijgt tot 13,5 pk.
1962 In plaats van de snelheidsmeterkabel wordt de ruitenwisser nu aangedreven door een elektromotor. De snelheidsmeter is geïntegreerd in het instrumentenpaneel. In plaats van een ampèremeter is er nu een oplaadindicatielampje.
1963 De motor ontwikkelde 16 pk, de eend ging 95 km / u.
1964 De deuren scharnieren nu aan de voorkant.
1965 Hydraulische schokbrekers en voor de varianten AZAM, AZU en AZA homokinetische aandrijfverbindingen voor AZAM en AZU.
1966 De eend komt naar Duitsland met 597 cc en 21 pk.
1970 Twee nieuwe varianten: 2CV 4 met 435 ccm en 2 CV 6 met 602 ccm. In plaats van de doorlopende bank is er nu een verstelbare bestuurdersstoel. De besturing is nieuw, het interieur is verbeterd. De 2CV 6-motor heeft een ventilator met negen schoepen en een driefasige dynamo van 12 volt.
Standaard driepuntsgordels uit 1972.
1973 12 volt elektrisch systeem voor alle 2CV. Veranderd dashboard en interieur, verbeterde remmen.
1974 Nieuwe radiatorgrille en vierkante in plaats van ronde koplampen.
1980 Het speciale model "Charleston" verschijnt - aanvankelijk in delagerot / zwart en een speciale serie gelimiteerd tot 8.000 exemplaren.
1981 schijfremmen voor.
1982 De 2CV krijgt een voorruit van gelaagd glas.
29 februari 1989 stopt de productie van 2CV's in de belangrijkste fabriek van Levallois en stopt de verkoop van nieuwe 2CV-voertuigen in Frankrijk.
27 juli 1990 De laatste 2CV rolt van de lopende band in Mangualde, Portugal. Het is een licht / donkergrijze "Charleston".
Prominente 2CV-rijders:
Moderator Günther Jauch, volgens het zakenblad Brand Eins “de meest populaire van alle Duitsers”, rijdt in een witte Citroën 2CV, gebouwd in 1990. Roger Moore vlucht als James Bond “In a fatal mission”, de twaalfde Bond-film, met Carole Bouquet als Melina Havelock in één gele 2CV voor achtervolgers in Peugeot 504 gericht op de eend. Ze vangen onder andere het kofferdeksel en het richtingaanwijzerglas op. Maar zelfs een rollover of een excursie naar een met bomen omzoomd bosje verhindert het trio Bond, Havelock en 2CV om succesvol te ontsnappen. Citroën gebruikt zelf de uitstraling van de film en brengt 500 James Bond 2CV's op de markt. Het "007" opschrift inclusief kogelgaten is te koop bij dealers.
De prijzen voor 2CV zijn de afgelopen jaren weer gestegen. Er zijn alleen handwerkvoorwerpen voor minder dan 3.000 euro, voertuigen die geschikt zijn voor dagelijks gebruik voor restauratie kosten vanaf 5.000 euro. Voor goede eenden moet minimaal 10.000 euro worden begroot; voor topexemplaren kan het dubbele bedrag verschuldigd zijn. Dyane en Ami zijn goede alternatieven en zijn even individueel als karaktervol.